temperatury krytycznej
Encyklopedia PWN
facja
geol. pierwotnie termin obejmujący tylko zespół cech litologicznych skał i zawartych w nich skamieniałości, odróżniający skały (i osady) powstałe w tym samym czasie, ale w różnych środowiskach sedymentacji (Amanz Gressly 1838).
[łac. facies ‘postać’, ‘oblicze’],
prawa ściśle spełniane przez gaz doskonały i, w przybliżeniu, przez gazy rzeczywiste (gaz), gdy wartości ich ciśnienia i temperatury różnią się znacznie od wartości krytycznych
teoria opisująca ciągłe (II rodzaju) przejścia fazowe (przemiana fazowa);
dwuskładnikowy roztwór stały, w którym przy określonym składzie ilościowym i poniżej pewnej temperatury krytycznej nastąpiło uporządkowanie rozmieszczenia atomów w sieci krystalicznej bez zmiany typu sieci;
ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, który zachodzi pod wpływem pola elektrycznego.
Ramsay 
, ur. 2 X 1852, Glasgow, zm. 23 VII 1916, High Wycombe (hrab. Buckinghamshire),
angielski chemik i fizyk.
[rạ̈mzi]
Sir William , ur. 2 X 1852, Glasgow, zm. 23 VII 1916, High Wycombe (hrab. Buckinghamshire),
